Wniebowzięcie NMP

W dniu 15 sierpnia Kościół świętuje zakończenie życia Najświętszej Marii Panny. Słowo „zakończenie” jest tu użyte nieprzypadkowo. Nowy Testament nie wspomina o okolicznościach śmierci Maryi. W Kościołach wschodnich mówi się o Zaśnięciu i Odpocznieniu, Zachód wspomina o Przejściu i Wniebowzięciu. Niektórzy teologowie uważali, że Dziewica została zachowana od śmierci i z ziemskiego życia przeszła bezpośrednio do niebieskiej chwały.

„Zaśnięcie” podkreśla, iż Maryja nie doznawała bolesnych przeżyć związanych ze śmiercią. Tradycja głosi jednak, że przez śmierć Maryja została wprowadzona do niebieskiej chwały. Z ciałem, jakie miała na ziemi - nie czekając na zmartwychwstanie wszystkich ludzi - dzięki specjalnej łasce, została przeniesiona do nieba. Nastąpiło przemienienie ziemskiego ciała Maryi w ciało chwalebne. Umarł Jezus, więc trudno byłoby zaprzeczać śmierci Jego Matki, bo Ona nie jest przecież większa od Syna. Aby uczestniczyć w Chrystusowym zmartwychwstaniu, Maryja przeszła przez śmierć.

Dogmat o Wniebowzięciu Maryi, ogłoszony w 1950 r. przez papieża Piusa XII, nie wypowiada się w kwestii śmierci Maryi. Mówi jedynie o „zakończeniu ziemskiego życia”, tym samym daje do zrozumienia, że problem śmierci jest drugorzędny. Znacznie ważniejsze jest to, że Maryja została uwielbiona w pełni swojego człowieczeństwa, a więc „z duszą i ciałem” i znajduje się w niebie. Ważnym argumentem za zabraniem Maryi z Jej ciałem i duszą do nieba jest fakt, że nigdy w historii chrześcijaństwa nie twierdzono, że w jakimś miejscu znajduje się jej grób. Gdyby chrześcijanie nie wierzyli we Wniebowzięcie Matki Chrystusa, z pewnością otaczaliby czcią i szacunkiem miejsce Jej wiecznego spoczynku, podobnie jak ma to miejsce np. w przypadku grobu św. Piotra czy innych Apostołów.

W Polsce w Święto Wniebowzięcia czci się Matkę Boską Zielną. Święto to przypada na zakończenie żniw, to okazja, by podziękować za zbiory i prosić o błogosławieństwo na dalsze prace. Na pamiątkę przekazu, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli w Jej grobie kwiaty, przynosi się do kościołów kwiaty, pachnące zioła, kłosy zbóż i dorodne owoce. Wszystkie one, podobnie jak Maryja, którą symbolizują, mają swój czas wzrostu i czas dojrzewania. Są dorodnym plonem łąk, lasów, sadów i ornej ziemi. Zioła mają swą leczniczą moc, a kwiaty zachwycają barwą i zapachem. Maryja jest najpiękniejszym kwiatem ludzkości. Jest też lekarstwem na nasze choroby duszy i ciała; jest wspaniałą koroną stworzenia.

Msze święte w naszym kościele będą odprawiane według porządku niedzielnego.