Wielki Piątek

Dzień męki i śmierci Chrystusa. Kościół rozmyśla nad męką swojego Pana, adoruje krzyż, wstawia się do Boga za zbawienie całego świata. Zachowujemy post (tylko jeden posiłek do syta) i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Tego dnia nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej.

Centralnym momentem dnia jest Liturgia Męki Pańskiej, która zaprasza nas do rozważenia biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia krzyża świętego. Akcent pada nie na poniżenie czy fizyczne cierpienie, ale na zwycięstwo Chrystusa, pokonującego grzech i śmierć mocą swojej ofiary. Czcimy krzyż jako znak zwycięstwa, znak naszego zbawienia.

Wielkopiątkowa celebracja zaczyna się nietypowo. Kapłani ubrani w ornaty koloru czerwonego wychodzą w milczeniu w procesji do ołtarza. Nie poprzedza ich dzwonek, nie śpiewa się żadnej pieśni. Po dojściu do stopni ołtarza kapłan pada na twarz (tzw. prostracja). To mocny i emocjonalnie wymowny gest największego uniżenia przed tajemnicą, którą mamy rozważać. Wszyscy obecni w kościele klękają. Wobec zbawczej śmierci Jezusa wszelkie słowa są nieodpowiednie. Cisza mówi znacznie więcej.

Chwilę później, po krótkiej modlitwie kapłana, rozpoczyna się Liturgia Słowa zwieńczona opisem Męki Pańskiej. Po krótkiej homilii odbywa się modlitwa powszechna, wyjątkowo uroczysta. Ta piękna modlitwa obejmuje cały świat, jakby chciała owocami męki Chrystusa obdarować wszystkich.

Druga część liturgii to adoracja krzyża. Od dwóch tygodni krzyże w kościołach były zasłonięte. W Wielki Piątek ukazuje się je na powrót wiernym. Kapłan bierze zasłonięty krzyż, odsłania górną jego część i śpiewa: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”. Wszyscy odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem” i padają na kolana. Po chwili ciszy kapłan odsłania kolejną część krzyża, powtarzając te same słowa. Za trzecim razem ukazuje cały krzyż. Oddanie czci krzyżowi powinno stać się bardzo osobistym aktem dla każdego z nas. Do krzyża podchodzą w procesji kapłani, usługujący i wierni. Składają pocałunek lub innym gestem wyrażają swoją cześć. Śpiewa się przy tym zazwyczaj jedną z najbardziej przejmujących pieśni: „Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?”.

Po adoracji krzyża przychodzi czas Komunii. Nie ma przeistoczenia. Odmawia się modlitwę „Ojcze nasz” i rozdaje hostie konsekrowane poprzedniego dnia. Przyjmujemy Ciało za nas wydane. Jednoczymy nasze życie i osobiste krzyże z krzyżem Chrystusa.

Liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Bożym Grobem. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito martwe ciało Jezusa. Przez ten wieczór i dzień następny będziemy Go adorowali. Wielu przyjdzie także oddać cześć krzyżowi.

W Wielki Piątek:
Adoracja Najświętszego Sakramentu w ciemnicy od 8.00
15.00 (w godzinie śmierci Jezusa) i 18.30 – Droga Krzyżowa
19.00 - Liturgia Wielkiego Piątku
Adoracja Pana Jezusa w Grobie do 24.00

foto.: archiwum parafialne